این روزها نرخ مسکن به‌حدی افزایش پیدا کرده که نه‌تنها خرید خانه بلکه اجاره و رهن در تهران نیز برای بسیاری از افراد به‌شدت سخت شده و از توان مردم خارج است. در این شرایط مردم برای خانه‌دار شدن، راهکارهای مختلفی را امتحان می‌کنند.

 بعد از رشد افسارگسیخته قیمت مسکن در چند سال گذشته و سخت شدن خرید مسکن برای خانه‌اولی‌ها و در کنار آن بی‌اثر بودن وام خرید مسکن، سیاست‌گذار باید به فکر راه‌حل جدید برای خانه‌دار کردن مردم باشد که اهدای زمین رایگان به مردم و کارآمدتر کردن صندوق مسکن ادارات و شرکت‌ها می‌تواند بسیار موثر باشد تا قدرت خرید مردم افزایش یابد و از التهابات بازار کاسته شود.

تشکل انبوه‌سازان به 2 بخش صنعتی‌سازان و سنتی‌سازان تقسیم می‌شود که اگر سازنده‌های‌ سنتی با اطلاعات و تکنولوژی روز این صنعت آشنایی بیشتری داشته باشند و طبق استانداردهای جهانی عمل کنند، نه‌تنها به نرخ تمام‌شده افزوده نمی‌شود، بلکه کاهش نرخ تمام‌شده مسکن را در آینده مشاهده می‌کنیم.

در تمام دنیا به مسکن نگاه مصرفی دارند،اما متاسفانه در کشور ما به‌علت کم‌رونقی تولید، بیشتر مردم مسکن را با دید سرمایه‌ای نگاه می‌کنند، به‌طوری که حتی با پرداخت وام‌های میلیونی از طرف دولت نیز، افراد به‌هیچ وجه توانایی خرید خانه را ندارند.

با این حال، متاسفانه سیاست‌گذار به‌جای اصلاح تصمیمات غلط، مهر تایید بر این فرهنگ غلط می‌زند، در نتیجه کشور با فرار سرمایه از بخش تولید و سرازیر شدن نقدینگی به مسکن روبه‌رو می‌شود و این سیکل معیوب همچنان ادامه پیدا می‌کند که با این اتفاق هرساله رشد افسارگسیخته نرخ مسکن را به‌دنبال دارد.

مشکل مسکن بحثی است که کشور، سال‌ها است با آن دست و پنجه نرم می‌کند و باتوجه به مشکلات اقتصادی موجود، تورم بخش مسکن در سال‌های اخیر قابل‌پیش‌بینی بوده، به‌طوری که میانگین نرخ هر متر آپارتمان در تهران در حال‌ حاضر مبلغی در حدود ۴۵ میلیون تومان است.

دولت اگر قصد انجام فعالیت در بازار مسکن را داشته باشد، باید تعهدات پروژه مسکن مهر و پروژه ملی مسکن را انجام دهد. حالا اگر خودش هم بخواهد، تعهدی بدهد در سال اول و دوم به‌طورقطع تاثیری نخواهد گذاشت، چون حداقل ساخت یک پروژه، 2 سال زمان می‌برد، یعنی حتی اگر از روز اول هم فعالیت خود را در این زمینه شروع کند، در حدود 2 سال کاری از دستش برنمی‌آید.

متاسفانه موضوع چالش‌برانگیز در بحث ساخت یک میلیون مسکن در سال، بستر نامناسب اقتصادی کشور است که در عمل تحقق این وعده را زیرسوال می‌برد، زیرا زیرساخت‌ها و ابزارهای مالی کشور پاسخگوی این حجم از ساخت‌وساز
نیست.

متاسفانه نرخ مسکن با بازارهای موازی مثل سکه و دلار بالا می‌رود،اما به‌علت چسبندگی قیمت‌ها با کاهش نرخ آنها، قیمت مسکن کم نمی‌شود.

نرخ مسکن در صورت رکود بازار و احتیاج به نقدینگی برخی سازنده‌ها می‌تواند چند درصد کاهش داشته باشد.

راهکار اصلی برای نجات بازار مسکن، اصلاح بسترهای اقتصادی کشور است، یعنی تا زمانی که رشد اقتصادی در کشور سرعت نگیرد و درآمد خانوارها افزایش پیدا نکند، امیدی به نجات بازار مسکن نیست، همچنین مدیریت اقتصادی کشور در سال‌های اخیر به‌سمتی رفته که خانوارها حتی توان خرید مایحتاج روزانه خود را ندارند و قدرت خرید افراد به‌شدت کاهش پیدا کرده است.