مینو بدیعی - گروه گزارش: کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی جزو حیاتی‌‌ترین شریان‌های اقتصادی کشور هستند.
در عصر و دورانی که موسوم به دوران فرا صنعتی است واحدهای صنعتی موجود در کشور با مسائل متعددی از جمله بحران مالی، نداشتن قطعات و لوازم یدکی مورد نیاز، نداشتن سرمایه و بودجه به میزان کافی برای اجرای طرح‌های جدید و بهینه‌سازی و تعدیل نیروی انسانی و... روبه رو هستند.
صنایع کوچک و بزرگ کشور که در تهران و دورترین نقاط کشور پراکنده هستند، هم اکنون منتظر اجرای طرح‌ها وسیاست‌های اقتصادی - صنعتی مشخصی برای خروج از رکود هستند.
براساس آمارهای رسمی هم اکنون ۹۱ درصد از صنایع موجود در حیطه صنایع کشور قرار می‌گیرند و برای رهایی آنها از بن بست رکود اخیرا سیاست و طرح‌های بنیادی از سوی دولت اعلام شده و یک برنامه اقتصادی مدون برای عبور از مشکلات ارائه شده است.
هم اکنون چشم و نگاه همه صنایع کوچک به اقدامات و طرح‌های تازه‌ای است که علاوه براینکه صنایع را از رکود و بن بست خارج کند زمینه توسعه، رشد و شکوفایی صنعت روبه زوال و فرسوده را فراهم نماید.
در دوران و عصر فراصنعتی و در شرایطی که هنوز تحریم‌های اقتصادی ادامه دارد باید امیدوار بود که مذاکرات هسته‌ای با دیدگاه برد- برد به پایان برسد و سدها وموانع تحریم شکسته شوند و زمینه گسترده‌ای برای پیشرفت و توسعه فراهم شود.
دیگر انبوه کارگران بیکار شده و یا نیروی انسانی جویای کار که سرگردان برای پیدا کردن کار و شغل دلخواه خود نیستند زیبنده کشور نیست.
دیگر تعطیلی و توقف کار کارخانه‌ها وصنایع کوچک به دلیل رکود تورمی قابل قبول نیست.
کارخانه‌ها و صنایعی که با خون دل هزاران نفر از نیروی انسانی و مدیران سختکوش و مهندسان و متخصصان علاقه مند ایجاد شده‌اند دیگر قابل تحمل نیست که به ورشکستگی کشانده شود.
دیگر نمی‌توان نفت را استخراج و به شکل خام صادر کرد وپول نفت را به واردات انواع واقسام کالاها و محصولاتی اختصاص داد که کیفیت و مرغوبیت پائینی دارند.
واردات بی‌رویه انواع و اقسام کالاهای چینی توان صنعت کشور را از بین برده است. در بخش اقتصاد کشاورزی نیز در محصولاتی که ایران بی‌رقیب بود رقبای جهانی حضور یافته‌اند و علاوه بر اینکه صادرات اقلامی مانند پسته و زعفران ایرانی با رکود بسیار مواجه است کشورهای دیگر رقیب بلامنازع ایران در صادرات این اقلام شده‌اند.
رکود اقتصاد کشور لطمه‌های جدی خود را حتی به صنعت دستباف فرش هم زده است و آن را از برند خاص ایران خارج کرده و به کالاهای رقیب کشور ما تبدیل کرده است.
در بخش اقتصاد کشاورزی همچنین واردات انواع برنج، برنج ایرانی را در محظور جدی قرار داده است.
بنابراین به طورکلی می‌توان گفت به صدا درآمدن زنگ‌های سیاست‌های جدید اقتصادی برای خروج تورم علاو ه بر اینکه نوید تازه‌ای برای صنعت کشور است درعین حال شرایطی را ایجاد می‌کند که بخش مهمی از نیروی انسانی که بیکار بوده یا اینکه فاقد کارثابت هستند و جزو نیروهای بیکاری پنهان به شمار می‌روند جلب و جذب صنایعی شوند که تاکنون دچار رکود بوده‌اند.
این نیروها به ویژه در سنین جوانی باید آموزش‌های فنی - حرفه‌ای لازم را برای فعالیت در بخش صنعت فرابگیرند، علاوه بر جلب و جذب نیروهای جوان فارغ التحصیل دانشگاهی در رشته‌های گوناگون صنعت و معدن، روح و جان تازه‌ای به صنعت در حال نابودی کشور می‌دمد.
درکنار همه اینها باید از فعالیت‌های گسترده بازارهای دلالی که شبه بازارهای سیاه گذشته بوده‌اند و به شکل عملی یک عامل بسیار موثر در رواج گرانی و گرانفروشی کالاها و محصولات هستند، جلوگیری کرد.
حمایت از تولیدکنندگان و صاحبان صنایع کوچک باید عزم جدی دولتی باشد که می‌خواهد برنامه‌های کلان اقتصادی را برای خروج از رکود به مرحله اجرا در بیاورد.
صاحبان صنایع کوچک و دارندگان سرمایه‌ها اندک باید تشویق شوند و در همان حال کسانی که سرمایه‌های اندکی دارند با حمایت از سرمایه‌های کوچک آنها به شکل تعاونی‌های تولیدی از آنها پشتیبانی کرد و این یک راه حل دیگر برای مقابله با رکود اقتصادی در بخش تولید صنعتی است.