تامین مسکن مناسب و شایسته برای کارگران همواره یکی از چالش‌های اساسی دولت‌ها بوده که به‌دنبال آن سیاست‌گذاری‌های متعددی انجام گرفته است. با این حال، متاسفانه در این زمینه موفقیت‌های چندانی به‌دست نیامده و تلاش‌های دولت‌ها نتوانسته نیازهای بازار مسکن این قشر را برآورده کند و مشکلات همچنان پابرجا مانده است.

یکی از راهکارهایی که دولت می‌تواند برای بهبود وضعیت مسکن کارگران اتخاذ کند، بهره‌گیری از تجربیات جهانی و همچنین تجارب چند دهه گذشته کشور خودمان است. این رویکرد می‌تواند به شناسایی راه‌حل‌های متنوع و موثر برای ایجاد تعادل در عرضه و تقاضا و بهبود شرایط کنونی کمک کند.

اکنون که موضوع مسکن کارگران می‌تواند باتوجه به ظرفیت‌های موجود در کشور، به‌عنوان یک راهکار موثر برای حل چالش‌های کلان مطرح شود، افزایش فضای مسکونی در یک بازه زمانی مشخص می‌تواند شرایط زندگی بهتری را برای ساکنان شهرک‌های صنعتی فراهم کند و بدون تحمیل هزینه‌های اولیه، آسایش بیشتری برای کارگران به‌ارمغان آورد.

به‌طورکلی، سرمایه‌گذاری در ساخت مسکن برای اقشار کم‌درآمد زمانی می‌تواند به‌نتیجه برسد که دولت با تخصیص زمین‌های مناسب و ارزان، اقداماتی برای کاهش هزینه‌های ساخت انجام دهد. در این راستا، دولت می‌تواند با ارائه تسهیلات بانکی با نرخ بهره پایین، به‌طورقابل‌توجهی، سرعت ساخت مسکن برای کارگران را افزایش دهد.

از سوی دیگر، دولت می‌تواند با ارائه بسته‌های تشویقی مانند طراحی و اجرای زیرساخت‌ها برای دسترسی آسان به محل زندگی، تسهیل در صدور مجوزهای ساخت، ایجاد زیرساخت‌های لازم برای مناطق مسکونی و صنعتی و همچنین طراحی نقشه ساختمان‌ها باتوجه به ظرفیت‌های فیزیکی شهرک‌های صنعتی، نقش مهمی در تحقق این اهداف ایفا کند، زیرا بدون توجه به شرایط موجود و تنها با سیاست‌گذاری، نمی‌توان به نتایج مطلوب دست یافت.

باتوجه به اهمیت نقش دولت در تخصیص مسکن برای کارگران، می‌توان برنامه‌ریزی دقیقی برای این نوع طرح‌ها در نظر گرفت. در این راستا، دولت باید با طراحی یک برنامه جامع و متناسب با نیازهای خانوارها، به توسعه شهرک‌های صنعتی بپردازد. همچنین، لازم است که در زمینه شهرسازی و بهبود شرایط زندگی شهروندان، برای رفع مشکلات زیرساختی نیز اقداماتی انجام دهد. تامین زیرساخت‌های لازم برای اجرای پروژه‌های مسکن کارگران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با ایجاد زیرساخت‌های متناسب با نیازهای جامعه شهری، می‌توان اثرات روانی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مالکیت مسکن و احساس تعلق به محیط زندگی را برای این قشر بهبود بخشید.