بودجه‌ریزی ۱۴۰۳ و لزوم توجه جدی به‌بازنشستگان
حسن خسروی - مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسائل مدیریت دولتی ایران
بازنشستگان؛ خرج و مخارج بسیار بیشتری نسبت به شاغلان داشته و متاسفانه دولت‌ها به این امر توجه لازم و کافی را ندارند. اکنون که در فصل بودجه‌ریزی سال ۱۴۰۳ قرار داریم لازم و ضروری است که مجموعه دولت به‌طور جدی رفاه، آسایش و معیشت بازنشستگان مظلوم و شریف را سرلوحه قوانین و مقررات و مصوبات خود قرار دهد. صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری اگر به حال و روز فاجعه‌آمیز و غم‌انگیز امروز رسیده‌اند؛ تماما ناشی از عملکرد نادرست دولتمردان و سیاست‌های غلط اقتصادی و بکارگیری مدیران ضعیف سفارشی و تحمیلی و غیرمتخصص در این صندوق‌ها بوده که برآیند آن شده ورشکستگی و کمبود منابع و.... بازنشسته‌ای که در طول دوران خدمت؛ تمام جوانی و انگیزه و تخصص و علاقه خود را صرف پیشبرد امور این مملکت کرده که در روزگار ضعف و پیری و ناتوانی از یک حمایت و پشتیبانی و دلگرمی برای ادامه حیات خود و خانواده برخوردار باشد واقعا چرا الان باید دغدغه نان شب داشته باشد؟! توجه به انسانیت؛ شرافت و کرامت شهروندان ایجاب می‌کند که دولتمردان از هر چه می‌زنند؛ از آب و نان بازنشستگان نزنند و با تصمیمات و نقشه‌های ناصواب و ناعادلانه؛ زندگی را به کام بازنشستگان تلخ‌تر از این نکنند. اگر در اثر سوءمدیریت‌ها و بی‌کفایتی مدیران صندوق‌ها و شرکت‌های تابعه آنان؛ صندوق دچار ورشکستگی و کمبود منابع است؛ آیا بازنشسته مقصر این آشفته‌بازار مدیریتی و اقتصادی است؟!؟ چرا هیچ مدیر بی‌کفایت صندوق‌های بازنشستگی محاکمه و جریمه و تنبیه نمی‌شود؟ چه کسانی ترک فعل کرده‌اند که بازنشسته شریف و مظلوم امروز ما باید شرمنده عروس و داماد خود شود؟ کمترین کاری که دولتمردان درحال‌حاضر می‌بایست به قید فوریت در حق بازنشستگان انجام دهند؛ ابتدا به سرانجام رساندن قطعی و بدون قید و شرط موضوع همسان‌سازی و ترمیم حقوق بازنشستگان و همزمان؛ ترسیم و تصویب سازکارهای حمایتی و رفاهی برای بازنشستگان در بودجه‌ریزی سال ۱۴۰۳ و به‌تبع؛ ضوابط اجرایی بودجه سال ۱۴۰۳ است که بعدا ابلاغ می‌شود و هم چنین؛ اضافه کردن بندها و تبصره‌های حمایتی لازم و کافی و انواع معافیت‌ها در لابه‌لای احکام برنامه پنج‌ساله هفتم توسعه نیز مورد انتظار حداقلی است. خیل عظیمی از بازنشستگان امروز همان‌هایی هستند که بار انقلاب و جنگ و انواع گرفتاری‌های کشور را بر دوش کشیده‌اند و چنانچه قدر و منزلت آنان به‌خوبی شناخته و جبران زحمات‌شان نشود؛ فاجعه مصیبت باری خواهد بود نابخشودنی. شأن و جایگاه بازنشستگان عزیز و گرامی آن‌چنان والا و ارزشمند است که هیچ امکان مادی و رفاهی ولو در حد اعلای آن‌هم جوابگوی رشادت و ازخود‌گذشتگی‌شان نخواهد بود. لازم است دولتمردان کمی تحقیق و مطالعه کنند؛ ببینند در کشورهای پیشرفته بازنشستگان از چه جایگاهی برخوردارند لااقل جهت رضای خدا آنها را در کشورمان به‌درستی پیاده‌سازی کنند.یادمان باشد بازنشستگان اگر دارای گرفتاری و دغدغه باشند چیزی به نام خانواده هم وجود نخواهد داشت و جامعه‌ای زنده و پویا و کارآمد هم نداریم. بازنشستگان؛ کانون مهر و محبت و صله‌رحم و تعلیم و تربیت و تجربه‌آموزی و انتقال‌دهنده راه درست و مربی زندگی سعادتمندانه هستند. قدرشان را نیک بدانیم و حق‌شان را تمام و کمال ادا کنیم.
