مطبوعات را دریابیم
قربانعلی تنگ شیر-مدرس دانشگاه
جهان امروز جهان تخصص است مردم در دنیایی مجازی به اندازه کافی خبرهای عمومی را می شنوند و می خوانند. یکی از راه های ماندگاری رسانه های مکتوب تخصصی شدن آنهاست. در عصر شبکه های خبری مجازی و با وجود نشریات اینترنتی بودن یا نبودن رسانه های مکتوب در کشور ما واقعه مهمی به شمار نمی آید و خلأ خبری و اطلاع رسانی در کشور ایجاد نمی شود. واقعیت امر هم غیر از این نیست. زیرا تمام روزهای تعطیل سال نو و در سایر روزهای تعطیل خبرگزاری ها و وب سایت های دولتی و خصوصی همراه با شبکه های مجازی مانند تلگرام به طور شبانه روزی و آنلاین مردم را در جریان اخبار رویدادهای داخلی و بین الملل قرار می دهند و چرخه اطلاع رسانی مجازی به جامعه حتی برای لحظه ای متوقف نمی شود.
اما مطبوعات از آخرین روزهای اسفند تا پایان تعطیلات نوروزی انتشار ندارند و البته این روزها به جز ۵۲ روز تعطیل ۵ شنبه ها و حدود ۲۰ روز تعطیلات رسمی کشور است که این روها هم مطبوعات چاپ نمی شوند.در این رهگذر، عوامل بسیاری روند انتشار و پایین بودن تیراژ را با کندی مواجه می کند. از گرانی کاغذ و فروش نرفتن رونامه و نشریه گرفته تا پایین بودن شدید میزان تولید محتوا در بسیاری از روزنامه ها و وابستگی شدید آنها به خبرهای تولیدی خبرگزاری های و وب سایت خبری و خبرهای ارسالی روابط عمومی ها.
کل تیراژ روزنامه مکتوب ایران از ۹۰۰ هزار نسخه تجاوز نمی کند چنین تیراژ نازلی برای کشوری با ۸۰ میلیون نفر جمعیت که در صد بالایی از آنها سواد خواندن و نوشتن و نیز تحصیلات دانشگاهی برخوردارند یک فاجعه تمام عیار فرهنگی - اجتماعی به شمار می آید. باید خواندن مطبوعات یک فریضه واجب تلقی شود. افزایش سرانه مطالعه با افزایش تیراژ مطبوعات و کتاب، کاهش وابستگی به یارانه های دولتی و جدی تر گرفته شدن از سوی مدیران اجرایی کشور در سال جدید باید به یک کمپین فکری و اجرایی تبدیل شود.
