صنعت نساجی به ‌ عنوان حلقه بالادستی صنعت پوشاک، مواد اولیه این صنعت را تامین کرده و از این ‌ رو نقشی جدی در توسعه و بهبود وضعیت حوزه پوشاک در تولید و بازار دارد. فعالان صنعت پوشاک، نسبت به کمبود مواد اولیه گلایه داشته و ضمن تایید این موضوع،صنعت نساجی امروزه با چالش ‌ های جدی در بحث تولید مواجه است. پیش از توضیح مشکلات صنعت نساجی، برخی افراد عقیده دارند دولت باید ممنوعیت واردات نخ را برداشته و از این ‌ رو نیاز تولیدکنندگان پوشاک را تامین کند.

آنها معتقدند اگر وزارت صنعت، معدن و تجارت اجازه واردات نخ تنها به ‌ میزان نیاز کشور را صادر کرده و جلوی افزایش نرخ مواد اولیه در بازارها را بگیرد، پوشاک داخلی با کیفیتی بهتر و بهایی کمتر در بازار عرضه خواهد شد.

اهمیت تامین نیاز تولید بدیهی است و باید در این راستا برنامه ‌ های مهم و کارآمدی را تدوین کرد، اما چاره کار واردات نخ نیست و برنامه ‌ های دولت باید در راستای توسعه صنایع داخلی باشد.

امروزه در انبارهای کارخانه ‌ های ریسندگی، به ‌ اندازه کافی نخ وجود دارد، پس نباید به ‌ دنبال وارد کردن نخ باشیم. صنعت نساجی با بحران ‌ های مختلف تامین مواد اولیه مواجه است که این موضوع سبب شده تا هزینه تمام ‌ شده تولید افزایش یابد.

کمبود مواد اولیه از 2 حیث نیازمند بررسی است؛ صنعت نساجی در حال ‌ حاضر مشکل تامین پنبه دارد که باید این مشکل برطرف شود.

تامین مواد اولیه از چالش ‌ های صنعتگران حوزه نساجی است و کارخانه ‌ ها بدون مواد اولیه، امکان فعالیت ندارند.

میزان برداشت پنبه در ایران به ‌ طورسالانه حدود ۵۰ الی ۶۰ هزار تن است، اما نیاز فعلی صنعت باتوجه به ماشین ‌ آلات نصب ‌ شده در کارخانه ‌ ها، میزانی بالغ بر ۲۰۰ هزار تن پنبه در سال دارد.

کمبود موجود در پنبه موردنیاز کارخانه ‌ های نساجی، باید با واردات رفع شود، اما متاسفانه دولت برای واردات پنبه تعرفه به نسبت بالایی وضع کرده است، از این ‌ رو هزینه تامین مواد اولیه کارخانه ‌ ها افزایش پیدا کرده و ایجاد محدودیت برای واردات مواد اولیه صنعت نساجی، یکی از مشکلات نه ‌ تنها کارخانه ‌ های نساجی بلکه صنعت پوشاک نیز به ‌ شمار می ‌ رود.

زمانی که در کشور کمبودی برای کالایی وجود دارد، دولت باید روند واردات آن را تسهیل کند و شرایط مناسبی را برای صنایع در نظر گیرد، اما در حال ‌ حاضر برای واردات پنبه تعرفه وجود دارد و این موضوع برخلاف قوانین اقتصادی و حمایت از صنایع است.

مشکل بعدی که به ‌ عنوان یکی از چالش ‌ های مهم تامین مواد اولیه صنعت نساجی محسوب می ‌ شود، نحوه توزیع مواد پتروشیمی، به صنایع و کارخانه ‌ ها است.

هم ‌ اکنون صنعتگران برای تامین مواد اولیه موردنیاز خود، مجبور هستند، مواد پتروشیمی را از طریق بورس کالا تهیه کنند که توزیع آن از طریق بورس اقدام درستی است، اما نحوه توزیع و عرضه کم مواد پتروشیمی در بورس کالا سبب شکل ‌ گیری رقابتی کاذب میان صنعتگران شده و در نهایت نرخ مواد اولیه برای واحدهای تولیدی افزایش یافته است.

روش غلط تعیین نرخ مواد پتروشیمی و پرداخت نرخ مواد اولیه پتروشیمی برمبنای دلار، هزینه زیادی را به صنعتگران تحمیل کرده است، بنابراین برای برنامه ‌ ریزی و تصمیم ‌ گیری درباره شرایط صنایع، باید به ‌ تمامی ابعاد و فعالیت ‌ های حاضر، نگاهی عمیق و تخصصی داشت.

فراموش نکنیم در حال ‌ حاضر بسیاری از کشورهای جهان به ‌ سمت صادرات کالایی با ارزش ‌ افزوده بالا رفته و به ‌ تدریج فروش مواد اولیه خود را کاهش داده ‌ اند. این موضوع نشان ‌ دهنده افزایش اهمیت چرخه ارزش ‌ افزوده در نگاه کشورها بوده و ایران نیز باید از ظرفیت ‌ های موجود خود در راستای تولید و حتی صادرات کالاها با ارزش ‌ افزوده بالا حرکت کند.