گزارش پیش رو اشاره‌ای است مختصر به فرسودگی ساختمان‌ها، صنایع و برخی اصناف و البته بازار که امنیت جان و مال افراد را در بر گرفته است. اشاره‌ای به‌مناسبت ۵ دی، روز ملی ایمنی در برابر زلزله و کاهش اثرات بلایای طبیعی. آنچه ما از آن به‌عنوان بافت فرسوده یاد می‌کنیم مفاهیم مختلفی دارد؛ گاهی اشاره به بافت‌های فرهنگی و میراثی دارد که نیازمند حفاظت، مرمت و نگهداری است و گاهی متوجه ظرفیت‌های زیرساختی صنایع، کارخانه‌ها، مراکز درمانی، گذرگاه‌های خرید و فروش و محوطه‌هایی است که کارگران و افراد بسیاری در بستر آنها مشغول کار یا در رفت‌وآمد هستند. موضوع دیگر این شماره روزنامه صمت بررسی متغیرهای کیفی ساخت‌وساز و نحوه ارزش‌گذاری کیفیت ساخت منازل و ساختمان‌های شهری است که در صفحات دیگر به آن پرداخته شده است. ایمنی مبحث گسترده‌ای است که گاه شکل قانون به خود می‌گیرد و در اندک مواردی اجرا می‌شود، اما تنها شکل قانونی یافتن کافی نیست. مسئله این است که آیا ضمانتی بر اجرای این قوانین وجود دارد یا تنها به‌شکل هشدار یا بهتر بگوییم تزئینی بر در و دیوار کارخانه‌ها، معادن و دیگر واحد‌های صنفی نصب می‌شود. ایمنی شرط اول است! اما شرطی که تنها در حد شعار باقی مانده و تبدیل به دیوارنوشته‌ای شده که به‌راحتی از کنار آن عبور می‌کنیم. چقدر در محیط پیرامون خودمان این واژه‌ها را مشاهده کرده‌ایم؟ و شهود ما چقدر گواهی است بر رعایت واقعی ایمنی در بافت‌های فرسوده و خطرساز؟!