در تمام سال‌های بعد از انقلاب، صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع مطمئن ایران، نثقش بسزایی در درآمدزایی ارزی داشت و حتی در دوران‌های مختلف که تحریم‌ها با بالاترین شدت ممکن اعمال شد نیز این صنعت توانست (با تقریب نسبتاً قابل‌قبولی)، نقش‌ خود را در چرخۀ اقتصادی کشور به خوبی ایفا کند.

صنعت فولاد ایران به دو دلیل اصلی که اول وجود موهبت‌های ذاتی در این بخش و د وم حضور نیروی انسانی متخصص و کاربلد است، به یک برند معتبر در بازارهای بین‌المللی تبدیل شده که در صورت همراهی و همکاری بیشتر دولت با تولیدکنندگان و بازرگانان، می‌تواند به طور ویژه در بازار منطقه که نیاز بالایی به این محصول دارد، جایگاه خود را تثبیت کند.

با این حال، اخیراً خبرهایی مبنی بر کاهش این محصول به گوش می‌رسد که خب با توجه به شعار سال که افزایش تولید است و با عنایت به نقش مهم این صنعت در کنترل تورم، قطعاً نمی‌تواند خبری خوش باشد. این موضوع البته خیلی زود با ارائۀ آماری تکذیب شد.

آماری که از سوی انجمن جهانی فولاد به صورت ماهانه منتشر می‌شود، نشان می‌دهد از ابتدای سال 2023 تا پایان ماه مارس، ایران توانسته 7.1 میلیون تن فولاد تولید کند و همچنان در جایگاه دهم بزرگترین تولیدکنندگان جهان بعد از ترکیه (با 7.4 میلیون تن) و قبل از ایتالیا (با 5.6 میلیون تن) قرار بگیرد. نکتۀ مهم اینکه این آمار، تولید ماهانه را نشان می‌دهد نه تولید تجمیعی.

مسئله بعدی اما کاهش تولید فولاد در ماه مارس بود که کارشناسان دو عامل همزمانی با تعطیلات عید نوروز و مشکلات موجود در تأمین گاز را مهمترین دلیل آن دانستند.

براساس آمار ارائه شده توسط انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، در سال گذشته، فولادسازان کشور در مجموع بالغ بر ۱۰۵ میلیون تن از انواع اقلام فولادی (شمش، محصولات و مقاطع فولادی و آهن اسفنجی) تولید کرده‌اند که نسبت به میزان تولید در مدت مشابه سال ۱۴۰۰، پنج تا ۱۲ درصد رشد را تجربه کرده است؛ در حقیقت تولید اقلام فولادی میانگین رشد ۸.۸ درصدی را در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال پیش از آن تجربه کرده است.

با این حال دولت باید بداند برای خروج اقتصاد کشور از وضعیت فعلی، در کنار توسعۀ صنایع کوچک که نقش مهمی در ایجاد نشاط اقتصادی دارند، از صنایع بزرگ که بالاترین اثر را در تولید ناخالص ملی و بهبود شاخص‌های اقتصادی مثل اشتغالزایی دارند، نباید غفلت کند.

منبع: اکونا پرس