حمل بار، پیشران توسعه است
حمل‌ونقل بخش بزرگی از اقتصاد را به خود اختصاص می‌دهد.
صنعت حمل ونقل علاوه بر اثرگذاری بالا در حوزه اقتصاد و اشتغالزایی مسیر توسعه صنایع را هم تسهیل می کند. بااین وجود سیاست گذاری های غیر راهبردی در حوزه حمل ونقل موجب شده که این صنعت در کشور ما با کارآمدی و بهره وری پایین فعالیت کند، درنتیجه شاهد فرصت سوزی بسیار و حتی در مواردی تحمیل خسارت های جدی به عملکرد صنایع هستیم. حمل ونقل سهم قابل توجهی در هزینه نهایی تولید محصولات معدنی و صنعتی بر عهده دارد. این اثرگذاری در حوزه معدن و صنایع وابسته به آن به مراتب بیش تر است، چراکه این محصولات عموما حجیم و در موارد متعددی نسبت به حجم خود، ارزان هستند. بنابراین شرایط حمل و هزینه آن، تاثیر بسزایی بر عملکرد صنایع معدنی کشور دارد. بااین وجود صنعت حمل ونقل کشور در حوزه های مختلف ریلی، جاده ای و همچنین دریایی با ضعف های بسیاری روبرو است.
ضعف های حوزه های مختلف ریلی، جاده ای و همچنین دریایی، مسیر توسعه صنعت حمل ونقل کشور را با چالش های جدی روبرو خواهد کرد. توجه به این نکته ضروری به نظر می رسد که استفاده از ناوگان حمل ونقل ریلی تاثیری بسزا بر بهبود شرایط جابجایی در زنجیره تولید محصولات صنایع معدنی، به خود اختصاص می دهد. بااین وجود باید اعتراف کرد که ناوگان حمل ریلی کشور در طول سال های گذشته متناسب با ظرفیت های صنایع معدنی کشور، توسعه نیافته است. همین موضوع نیز در آینده به ویژه با توجه به افق های توسعه صنایع معدنی کشور به چالشی جدی برای فعالان این صنایع بدل خواهد شد.
شرکت معدنی و صنعتی گل گهر با رویکرد توسعه زیرساخت ها و تعریف چشم انداز ۱۴۰۴ اقدامات متعددی را به منظور ارتقای حمل ونقل و کاهش هزینه های آن در دستور کار قرار داده است.
بهبود ظرفیت های جابه جایی بار
مهدی عارفی مدیر حمل ونقل شرکت گل گهر گفت: از این اقدامات می توان به تجهیز ناوگان حمل ونقل ریلی؛ شامل ۷۱۴ دستگاه واگن، ۱۳ دستگاه لکوموتیو، تجهیز ناوگان جاده ای؛ شامل ۳۰۰ دستگاه تریلر، ۱۵۰ دستگاه کامیون ده چرخ، ۲۴ دستگاه لودر و ۸ دستگاه بیل مکانیکی در قالب تأسیس شرکت حمل ونقل ترکیبی گهرترابر اشاره کرد .
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل شرکت معدنی و صنعتی گل گهر وی ادامه داد: همچنین ایجاد و توسعه حمل ونقل پیوسته بین شرکت های منطقه گل گهر، ازجمله نوار نقاله ۷ کیلومتری تا شرکت جهان فولاد، دو کیلومتری تا شرکت توسعه آهن و فولاد گل گهر و احداث سنگ شکن در مبدأ یکی از معادن مجاور و انتقال سنگ آهن دانه بندی از طریق نوار نقاله به گل گهر به طول چهار کیلومتر از دیگر اقدامات شرکت گل گهر در حوزه توسعه زیرساخت های حمل ونقل به شمار می آید.
عارفی بابیان اینکه این شرکت اقدام به ایجاد پایانه انباشت و برداشت (شانتینگ یارد) در منطقه گل گهر کرده است، گفت: باهدف توسعه زیرساخت بخش حمل ریلی و امکان دسترسی شرکت های منطقه به خطوط ریلی این شرایط فراهم شده است.
وی تاکید کرد: این پروژه با ایجاد ۷۲ کیلومتر خط ریل شامل ۲۹ خط و ۶ انشعاب، به زودی تمامی شرکت های منطقه را به این شبکه وصل خواهد کرد.
این شرکت همچنین باهدف ایجاد شرایط رفاهی، انسجام و ساماندهی شرکت های حمل ونقل و رانندگان اقدام به ایجاد پایانه موقت حمل جاده ای و شهرک حمل ونقل در منطقه گل گهر کرده است.
مدیر حمل ونقل گل گهر با اشاره به سرمایه گذاری و ایجاد پایانه ریلی به صورت لوپ، گفت: این اقدام مزایایی همچون؛ قبول قطارهای اعزامی بدون محدودیت تعداد واگن برای بارگیری در پایانه ریلی جدید، سهولت در تردد و مانور قطارها و همچنین مشارکت در طرح ساخت اسکله باقابلیت پهلوگیری کشتی های با ظرفیت بالا، از دیگر اقدامات مهم و پروژه های در دست اقدام شرکت معدنی و صنعتی گل گهر برای بهبود زیرساخت های حمل ونقل محسوب می شود.
در مسیر توسعه
شرکت معدنی و صنعتی گل گهر بزرگ ترین تولیدکننده کنسانتره و گندله در کشور است. فعالیت در این مجموعه معدنی و صنعتی به منزله توسعه در بخش های مختلف صنعتی و اقتصادی کشور است. بر همین اساس نیز در طول سال های گذشته سرمایه قابل توجهی از سوی این مجموعه به توسعه اختصاص داده شده است. تاجایی که گل گهر حرف نخست را در فرآیند توسعه می زند. تولید در این مجموعه امکانی برای ارزش افزایی و اشتغالزایی گسترده را فراهم می کند. تأمین زیرساخت در حوزه های مختلف ازجمله حمل ونقل، انرژی و ...
بر عهده است. تأمین زیرساخت امکانی برای توسعه با حداکثر ظرفیت را برای صنایع فراهم می کند و درنهایت به نفع اقتصاد کشور خواهد بود.
بااین وجود دولت در طول سال های گذشته در تأمین زیرساخت های یادشده، آن طور که باید موفق نبوده است. در چنین شرایطی مجموعه های بزرگ صنعتی وارد عمل شده اند تا با رفع کمبودهای موجود، بخشی از نیازهای کشور را مرتفع کنند.
سخن پایانی
توسعه صنعت حمل ونقل در طول سال های گذشته در شعار و برنامه ریزی موردتوجه بوده است، بااین وجود اقدام سازنده و شایسته ای برای تحقق این هدف اجرایی نشده است. البته طرح های توسعه ای متعددی در بخش های جاده ای، ریلی، هوایی و دریایی در قالب ازهم گسیخته و بدون لحاظ کردن ماهیت شبکه ای موضوع حمل ونقل، به صورت جزیره ای تصویب و به موقع اجرا گذاشته شده اند. نبود یکپارچگی میان طرح های یادشده هزینه مضاعفی را به ذی نفعان صنعت حمل ونقل تحمیل می کند. ازجمله این ذی نفعان می توان به تولیدکنندگان و فعالان صنعتی اشاره کرد که متحمل خسارت های قابل توجهی می شوند. پایین بودن بهره وری در صنعت حمل ونقل بر بار مشکلات این صنعت افزوده است، بنابراین اصلاح این شرایط ضروری به نظر می رسد. اولویت بندی پروژه های حمل ونقل و تخصیص دقیق اعتبارات راهکار اساسی برای رفع کمبودهای این حوزه است. در ادامه باید تاکید کرد که با توجه به کمبودهای قابل توجه در بخش ریل، سهم عمده ای از جابجایی در صنایع معدنی بر عهده بخش جاده ای است. در چنین شرایطی از یک سو هزینه جابجایی به مراتب افزایش خواهد یافت. از سوی دیگر نیز از ایمنی جاده های کشور کاسته خواهد شد. در همین حال هرساله شاهد رشد چندباره قیمت حمل جاده ای هستیم که امکان برنامه ریزی را از تولیدکنندگان سلب می کند. بنابراین بازنگری و توسعه در این بخش ضروری به نظر می رسد.
