همایون ارشادی، بازیگر فقید سینمای ایران، مسیر ورودش به سینما را از سر اتفاق آغاز کرد اما خیلی زود به یکی از چهره‌های ماندگار بدل شد. روایت مشهور او از آشنایی با عباس کیارستمی پشت چراغ قرمز، سرآغاز حضورش در فیلم «طعم گیلاس» (۱۳۷۶) بود؛ اثری که جایزه نخل طلای کن را برای سینمای ایران به ارمغان آورد. پیش از آن، ارشادی در فیلم «کاکادو» ساخته تهمینه میلانی نقشی کوتاه ایفا کرده بود.

او در «طعم گیلاس» نقش آقای بدیعی را بازی کرد؛ مردی درون‌گرا که به دنبال کسی می‌گشت تا پس از مرگ خودخواسته‌اش چند بیل خاک روی او بریزد. این نقش، همراه با حضورش در «درخت گلابی» داریوش مهرجویی، تصویری از شخصیت‌های سرد و منفک از جامعه را در کارنامه او تثبیت کرد.

پس از این دو فیلم مهم، ارشادی در آثار تجاری متعددی ظاهر شد که کمتر در یادها مانده‌اند، اما همکاری دوباره با مهرجویی در «نارنجی‌پوش» و «اشباح» نشان داد همچنان به سینمای جدی علاقه‌مند است.

شهرت جهانی ارشادی با حضور در فیلم «بادبادک‌باز» (۲۰۰۷) آغاز شد؛ اقتباسی از رمان خالد حسینی به کارگردانی مارک فورستر. سپس در «آگورا» (۲۰۰۹) آلخاندرو آمنابار با ریچل وایس و اسکار ایساک همبازی شد. او همچنین در «سی دقیقه بامداد» کاترین بیگلو و «تحت‌تعقیب‌ترین مرد» کنار فیلیپ سیمور هافمن نقش‌آفرینی کرد؛ تجربه‌هایی که نشان داد توانایی حضور در کنار بزرگ‌ترین بازیگران جهان را دارد.

همایون ارشادی پس از جدال با بیماری سرطان، روز سه‌شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۴ در ۷۸ سالگی درگذشت. میراث او، ترکیبی از درون‌گرایی و تجربه جهانی، برای همیشه در تاریخ سینمای ایران و جهان باقی خواهد ماند.