رحیم علی‌محمدی، عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری، اعلام کرد که خشکسالی در شهرکرد به‌دلیل کاهش بارندگی، افزایش دما و برداشت بی‌رویه از منابع زیرزمینی به مرحله بحرانی رسیده است. وی با اشاره به روند نزولی بارش‌ها از سال ۱۳۸۵ تاکنون، گفت: «تعادل میان عرضه و تقاضای آب به‌هم خورده و این پدیده پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی گسترده‌ای به‌دنبال داشته است.»

او با بیان اینکه سبک زندگی و سطح انتظارات مردم تغییر کرده، افزود: «در گذشته، مدیریت سنتی و توقعات کمتر به کنترل خشکسالی کمک می‌کرد، اما امروزه با گسترش کشاورزی و مصرف بی‌رویه، فشار بر منابع آبی افزایش یافته است.»

علی‌محمدی عوامل تشدید خشکسالی را شامل کاهش بارش، افزایش دما، ذوب یخچال‌های طبیعی، کاهش برف، و افزایش تبخیر و تعرق گیاهی دانست. وی همچنین از عملکرد ضعیف برخی نهادهای اجرایی انتقاد کرد و گفت: «با وجود تدوین برنامه‌های توسعه‌ای متعدد، نبود زیرساخت‌های اجرایی و عدم فرهنگ‌سازی موجب شده بسیاری از این طرح‌ها به‌طور کامل اجرا نشوند.»

او با اشاره به چالش‌های سیاسی در مدیریت منابع آب، تأکید کرد: «قانون باید به‌صورت یکسان و عادلانه در تمام حوزه‌های آبی اجرا شود. ورود مسائل سیاسی به تصمیم‌گیری‌های آبی یکی از چالش‌های جدی است.»

این پژوهشگر منابع طبیعی هشدار داد که برداشت بی‌رویه از منابع زیرزمینی، که میراث نسل‌های گذشته‌اند، موجب نابودی آن‌ها شده است. وی همچنین نسبت به انتقال آب بین‌حوزه‌ای بدون بررسی دقیق هشدار داد و آن را اقدامی ناپایدار و بحران‌زا توصیف کرد.

علی‌محمدی پیامدهای خشکسالی را شامل فقر، کاهش تولید، افزایش طوفان‌های گرد و غبار، مهاجرت اجباری، رشد حاشیه‌نشینی، فشار بر زیرساخت‌ها، آسیب به محیط زیست و نشست زمین دانست و افزود: «نشست آبخوان‌ها در دشت‌های شهرکرد، خانمیرزا، سفیددشت و بروجن به‌وضوح مشاهده می‌شود و احیای آن‌ها در بسیاری موارد غیرممکن است.»

وی در پایان با تأکید بر ضرورت بازنگری در حکمرانی آب، خواستار همراهی مردم در مصرف بهینه، اصلاح الگوی مصرف، استفاده از روش‌های نوین آبیاری، فرهنگ‌سازی و اعتمادسازی از سوی نهادهای مسئول شد.