از چاله به چاه نیفتیم
به تازگی مدیران ارشد معدنی کشور در حال ارتباط و چانه‌زنی با کشور افغانستان جهت واردات سنگ‌آهن هستند و به قولی در به در به دنبال سنگ‌آهن جهت خوراک کارخانجات فولاد کشور می‌باشند این در حالی هست اصلا امکان واردات سنگ‌آهن با توجه به شرایط سیاسی، اجتماعی و مراودات منطقه‌ای از افغانستان امکان‌پذیر خواهد شد یا خیر!
محمدتقی رادمان، عضو هیات‌مدیره سازمان نظام مهندسی معدن استان تهران:
در شرایطی به سر می‌بریم که اغلب شرکت‌های بزرگ فولادی با مشکل و معضلات عدیده‌ای مثل مواد خام (سنگ‌آهن) در جهت تولید فولاد روبه‌رو هستند علاوه بر آن این کارخانجات با مشکلاتی اعم از زیرساخت‌ها (راه، انتقال مواد، آب، برق، آمایش سرزمینی و....) مواجه هستند. چشم‌انداز نبود سنگ‌آهن در کشور و عدم تهیه خوراک این کارخانجات به قدری مشکل‌آفرین شده است که مدیران معدنی کشور به ناچار برای تهیه سنگ‌آهن به کشورهای همسایه سفر میکنند حال سوال پیش‌رو این است آیا افتتاح کارخانه جدید فولاد در شرایط فعلی کشور(عدم نیود سنگ‌آهن) صحیح می‌باشد؟
فولاد مبارکه اصفهان به عنوان بزرگترین کارخانه فولاد کشور با مشکل خوراک سنگ‌آهن روبه‌رو شده است و در کوتاه‌مدت این مشکل به کارخانجات کوچک و بزرگ فولادی سرایت خواهد کرد در این شرایط متاسفانه کارخانجات فولادی با مبلغ بسیار چشم‌گیر (۶ هزار میلیارد) جهت افتتاح وارد مدار تولید قرار می‌گیرند و سوال پیش‌رو این است:
آیا افتتاح کارخانه فولاد در این شرایط صحیح می‌باشد؟
آیا بحث مفصل و مشکل‌آفرین تهیه خوراک کارخانجات جدید مورد کارشناسی قرار گرفته شده؟
متاسفانه جواب خیر است، درست است که افتتاح کارخانه جدید باعث اشتغال‌آفرینی ۵۰۰ الی ۶۰۰ نفر خواهد شد اما همین‌طور که گفته شده عدم وجود خوراک همچنین عدم کارشناسی دقیق وعدم مشورت و بررسی با اساتید و افرادی که تجربه خوبی جهت تصمیمات درست را در کشور دارند بدون توجه و همراهی قرار می‌گیرد و اتفاقاتی از این دست رخ خواهد آمد.
شک نکنید کارخانجاتی که به‌تازگی افتتاح و وارد خط تولید می‌شوند با عدم وجود سنگ‌آهن به مشکل بر خواهند خورد و بعد از گذشت ۶ الی ۷ ماه با تعدیل نیرو رو به رو خواهند شد در صورتی که افتتاح کارخانجات بایستی جهت اشتغال‌زایی و کمک به اقتصاد کشور باری از دوش دولت و کشور بردارد اما متاسفانه تصمیمات نادرستی از این قبیل علاوه بر کمک باعث مشکلات جدیدی خواهد
شد.
یک نکته... در باب تولید این است که کشور به تولید اشتغال‌آفرین توجه ویژه‌ای بکند؛ بعضی از تولیدات کشور، تولیدات اساسی و مهمی است و نیاز حیاتی کشور است؛ مثلا فرض کنید صنعت نفت، صنعت فولاد و امثال اینها، لکن اینها از لحاظ اشتغال‌آفرینی آن چنان که برخی از صنایع دیگر اشتغال‌آفرینی دارند، نخواهند داشت.
پیشنهاد می‌کنم از چاله به چاه نیوفتیم، دولت و دولتمردان با هزینه بسیار بالایی که افتتاح یک کارخانه فولاد در خود دارد توان هزینه مد نظر را درزیرساخت‌ها و صنایع کوچک کشور صرف کند تا با نتیجه بهتر جهت اشتغال و کارآفرینی و خدمت به کشور دو چندان صورت گیرد.
