ماجرای ایونت ها یا نمایشگاه های تخصصی مد و لباس چیست؟ نگاهی گذرا به این ایونت ها نشان میدهد که هیچ رد و نشانی از ترویج پوشش اسلامی و ارائه مدل های به روز و مطابق با ارزش های اسلامی دراین نمایشگاه ها وجود ندارد و اتفاقاً بسیاری از مدل های عجیب و ناهنجار مانتوهای موجود در بازار از همین نمایشگاه ها بیرون میآید. نقش اتحادیه پوشاک در این میان چیست؟ چرا به چنین نمایشگاه هایی مجوز داده می شود یا اگر مجوز داده می شود چرا نظارتی بر چگونگی برگزاری آن و محصولات ارائه شده وجود ندارد؟

اتفاقاً این مشکل بزرگی است که در کنار همه معضلات حوزه پوشش بانوان به تازگی مزید بر علت شده است. مجوز این ایونت ها را کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد می دهد و به جای اینکه در این جشنواره ها مدل های ایرانی و اسلامی به نمایش گذاشته شود و از تولیدکنندگان برای بازدید دعوت کنند، تبدیل به بازار مکاره می شود. صاحب امتیاز و کسی که مجوز را از کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد دریافت کرده، فضاهای کوچک به اندازه قرار دادن یک رگال را با قیمت های نجومی به متقاضیان اجاره می دهد و در تمام مدت به جای ارائه طرح ها و مدل های متناسب با پوشش ایرانی اسلامی به تولیدکنندگان، شروع به خرده فروشی و دعوت از عموم مردم می کند. در حالی که تولیدکنندگان باید به این نمایشگاه ها بروند. شما یک بار به این ایونت ها بروید و ته ماجرا را در بیاورید. ما چندین سال است که داریم جشنواره برگزار می کنیم؛ اما آیا تغییری در وضعیت لباس کشور ایجاد شده است؟ خیر.

گاهی برای اجاره یک رگال ۵ میلیون تومان پرداخت میشود. متاسفانه این ایونت ها که هیچ نظارتی بر آنها نیست، در کنار مشکلات و معضلات دیگری که ما در حوزه پوشش بانوان داریم، مسائل و مشکلات بسیاری را به وجود آوردند.

ماجرای طراحان لباس و مزون های زیرزمینی

به نکته مهمی اشاره کردید. در حال حاضر موضوع پوشش بانوان و ناهنجاریهایی که در این حوزه وجود دارد، به یکی از چالش های مهم تبدیل شده و مردم ده ها کمپین با موضوع رسیدگی به وضعیت بد پوشش ثبت کردند. قبول کنید جزیره ای عمل کردن اتحادیه پوشاک و کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد نقش مهمی در ایجاد این وضعیت دارد؟

همیشه سعی ما به تعامل با کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد بوده اما این موضوع و انتظاراتی که از این کارگروه وجود داشت محقق نشده است. اصلاً یکی از دلایل وضعیت امروز مانتوی بانوان، ساماندهی نشدن طراحان لباس از ۱۰ سال قبل تا به امروز است. ببینید بی توجهی به این افراد و ساماندهی نشدن آنها مشکلات بسیاری را به وجود آورد. بی توجهی چطور بود؟ طراحان لباس، هر کدام تحصیل کرده این حوزه بودند و سابقه داشتند. آن ها لباس و مانتو طراحی می کردند، طرح هایشان خریداری نداشت و توجهی به آنها نمی شد. بسیاری از آنها بلاتکلیف مانده بودند و تعداد قابل توجهی تحت تأثیر این بی اقبالی مزون زدند، تولیدکننده شدند و به صورت غیرمجاز فعالیت شان را ادامه دادند. طراحان مزون دار هیچ مجوزی از اتحادیه نگرفتند.

بعداز این چه اتفاقی افتاد؟ الان طراحان لباس در چه وضعیتی هستند؟

نکته غم انگیز ماجرا اینجاست که شبکه های سازماندهی شده با چند واسطه، طراحان لباس را به کار میگیرند. به آنها پول خوبی میدهند تا مانتوهای جدید را طراحی کنند؛ مد جدید مانتوها اینطوری وارد بازار می شود. این مانتوها دوخته می شود و از طریق مزون های زیرزمینی و فضای مجازی و بدون مجوز کم کم وارد بازار می شود. اینکه می بینید هر چند وقت یک بار یک مد جدید مانتو وارد بازار می شود از همین جا آب می خورد. مانتوهای جلوباز با همین پشت پرده و رویکرد کم کم وارد شد. طراحان طرح های مانتو را سفارشی می زنند و همه آنها با فکر و ایده دوخته می شود. ما نتوانستیم طراحان داخلی مان را تقویت کنیم و آنها را به تولیدکننده وصل کنیم. اصلا تعداد خیلی کمی از تولیدکننده های ما با طراحان در ارتباط هستند. بیشتر آنها از فضای مجازی طرح و ایده می گیرند.

خوب در این میان نقش اتحادیه پوشاک چیست؟ شما خودتان می گویید منشأ ورود مانتوهای نامتعارف به بازار را پیدا کردید، چه راهکاری برای شناسایی مزون های غیر مجاز و مقابله با آنها انجام داده اید؟

ببینید. برای مقابله با این پدیده همه نهادهای بازدارنده باید وارد میدان شوند. وزارت ارشاد باید پای کار باشد. شناسایی این مزون ها کار راحتی نیست. ما خیلی وقت ها اتفاقی متوجه وجود یک مزون بدون مجوز می شویم. مثلاً ممکن است مانتوی مزونی که یک خریدار به قیمت ۵ میلیون تومان تهیه کرده ایراد پیدا کرده باشد، طرف به اتحادیه شکایت کند و آن وقت است که دست یک مزون بدون مجوز رو می شود و اتحادیه متوجه وجود چنین مزون غیرمجازی می شود.

ورود به مزون با معرف

ما همه تلاش خودمان را می کنیم اما دست تنها هستیم. مثلاً آن زمان که خیلی فضای مجازی رونق نداشت، من بازرسان اتحادیه را به دکه های روزنامه فروشی شمال شهر می فرستادم تا بروشورهای تبلیغاتی مزون های غیرمجاز را که لابه لای مجله های مد قرار داشت جمع آوری کنند. با این روش تعدادی از مزون ها را شناسایی کردیم. حالا که فضای مجازی به عرصه اصلی تبلیغ مزون ها و ارائه مدهای جدید مانتو تبدیل شده تیم رصد فضای مجازی داریم برای شناسایی مزون های لاکچری زیرزمینی و بدون مجوز. جالب است که ورود به مزون هایی که منبع اصلی تولید مدهای وارداتی هستند کار راحتی نیست. اصلاً ورود به مزونها برای عموم مردم آزاد نیست، باید معرف داشته باشی و گردانندگان مزون به شرط تأیید معرف اجازه ورود را به شما می دهند. اتحادیه پوشاک عامل بازدارنده نیست. بعد از اینکه مزون هارا از راه های مختلف شناسایی کردیم، هماهنگی ها را با اداره اماکن انجام میدهیم و آنها را پلمپ میکنیم.

نظارتهای بی فایده

آقای شیرازی از ریشه یابی ورود مانتوهای نامتعارف که بگذریم نیاز به گفتن ندارد که فروشگاه های عرضه مانتو با مانتوهای جلوباز قبضه شده است. اوضاع هر روز بدتر از دیروز می شود. اصلاً اتحادیه پوشاک نظارتی بر عرضه مانتوها در واحدهای صنفی دارد؟

بله. ما هفته ای سه روز با اداره اماکن به صورت مشترک طرح برگزار میکنیم. بیش از ۳۰ تیم بازرسی داریم که این تیم ها به صورت منظم یه فروشگاه های عرضه مانتو سرکشی می کنند. موارد تخلف صورت جلسه می شود واخطار کتبی به مغازه دار می دهیم و در صورت تکرار تخلف مغازه پلمپ می شود.


قاعده بازرسی شما چیست؟ یعنی چه مواردی از نظر بازرس اتحادیه پوشاک تخلف تلقی میشود؟

فروش مانتوهای جلوباز در فروشگاه ها ممنوع است. مانتوها یا باید دکمه داشته باشند یا زیپ یا قزن. فروشنده های خانم باید پوشش متعارف داشته باشند. فروش شلوار پاره هم ممنوع است.

چند واحد صنفی فروش مانتو داریم؟ اینطور که شما می گویید همه واحدهای صنفی باید پلمپ شود، چون این روزها اگردر یک فروشگاه مانتوی جلوباز نبینی باید تعجب کنی!

ما بیش از دو هزار واحد صنفی فروش مانتو داریم و روزی نیست که واحدهای صنفی اخطار نگیرند. مرحله اول اخطار شفاهی است، بعد از تکرار تخلف، اخطار کتبی داده می شود و در مرحله آخر هم واحد صنفی پلمپ می شود.

دور باطل

فکر نمی کنید پلمپ واحدهای صنفی فروش مانتو کار بیهودهای باشد و مثل یک دور باطل است؟ واحد صنفی مانتویی را میفروشد که توسط تولیدکننده تولید می شود. آب از سرچشمه گل آلود است. به نظر می رسد نظارت های اتحادیه پوشاک باید از یک پله عقبتر یعنی از نظارت بر تولیدکننده ها آغاز شود!

ببینید ما هر سال سعی می کنیم نظارت را از مرحله ای شروع کنیم که مانتوها تولید می شود. مثلا طراحی مانتوهایی که قرار است پاییز به بازار عرضه شود در تابستان شروع می شود. منتهی آنقدر این شبکه های تولید گسترده هستند که گاهی ما از آنها عقب می مانیم. گذشته از مزون های زیرزمینی و لاکچری و بدون مجوز که در موردش صحبت کردیم، شما ببینید طرف، زیرزمین یا پارکینگ خانه مسکونی اش را تبدیل به کارگاه تولید مانتو کرده است و هیچ مجوزی هم از اتحادیه ندارد. خوب دسترسی به این کارگاه ها سخت است.البته ما هم روش های خودمان را داریم. مثلاً تیم های رصد فضای مجازی ما بررسی انجام می دهند و میبینند که امسال قرار است چه مدی وارد بازار شود، سراغ تولید کنندگان می رویم و اجازه تولید مانتوهای نامتعارف را تا جایی که بتوانیم می گیریم.

نتیجه یک گزارش؛ یک سوم واحدهای متخلف کوچه رضوی پلمب شد

در گزارش های میدانی که از مغازه های فروش مانتو داشتیم بسیاری از صاحبان واحدهای صنفی به ما خرده گرفتند که چرا سراغ فروشنده های مانتو می آیید و در صحبت هایشان از وضعیت بد کوچه رضوی که مرکز تولید و پخش عمده مانتو به شهرهای مختلف کشور است گلایه کردند. اطلاعات به دست آمده ما نشان می دهد که جو فرهنگی حاکم بر کوچه رضوی نامناسب است، از فروش عمده مانتوهای نامتعارف گرفته تا پوشش ناهنجار و رفتار نامناسب فروشنده ها. تا جایی که عنوان مانکن سیار را در مورد این افراد به کار بردند.

اتحادیه پوشاک در این خصوص چه تدبیری دارد؟

اتفاقا بعد از انتشار گزارش شما و گزارش های دیگری که از موارد تخلف در کوچه رضوی به دست ما رسیده بود، هفته قبل همراه با اداره اماکن و نیروی انتظامی طرح مشترکی را در این محدوده اجرا کردیم و یک سوم فروشگاه های متخلف در کوچه رضوی پلمب شدند.
شما از اخطار و پلمب و تیم های بازرسی می گویید اما در عمل می بینیم که اوضاع روز به روز بدتر می شود. چه باید کنیم؟تکلیف چیست؟

ببینید موضوع مانتوهای جلوباز فراتر از آن چیزی است که تصور می کنید. کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد پای اصلی این ماجراست. سیاست گذاری بر عهده کارگروه مد و لباس است. اتحادیه پوشاک پروانه می دهد و با کمک اداره اماکن نظارت می کند؛ اما این کارگروه است که برای طراحی لباس و مانتوی اسلامی و برای ساماندهی طراحان هر سال بودجه می گیرد. برای بهبود اوضاع پوشاک بانوان همه باید دست به دست هم دهند و وارد میدان شوند. یک دست صدا ندارد.


منبع: اتاق اصناف