مکانیسم ماشه، همانند یک شمشیر دولبه، می‌تواند هم تهدیدی جدی و هم فرصتی راهبردی برای فعالان اقتصادی باشد. تهدیدها بیشتر جنبه اقتصادی، سیاسی و حقوقی دارند، اما فرصت‌ها عمدتاً در حوزه دیپلماسی، فناوری، انسجام داخلی و همکاری‌های بین‌المللی خصوصاً منطقه ای شکل می‌گیرند. با برنامه ریزی منسجم با هدف بهره گیری بیشتر و تبدیل تهدیدها به فرصت، می توانیم جایگاه منطقه‌ای و جهانی مان را تثبیت کنیم.

واضح است که با تحریم‌های سازمان ملل بانک‌ها و شرکت‌های بین‌المللی ناچار به قطع روابط با ایران خواهند شد و محدودیت در تجارت بین‌المللی ایجاد می شود . در این شرایط بکارگیری راهبردهای اقتصادی و فنی در تعامل با همسایگان و استفاده  از ظرفیت شرکتهای تعاونی مرزنشینان پیله وران از طریق افزایش صادرات غیر نفتی و افزایش تولید داخلی می توان تاب آوری را تقویت و با ادامه آن از اثر تحریم ها کاست.

استفاده از ظرفیت مرزنشینان در تجارت تهاتری، ایجاد سیستم‌های پرداخت مبتنی بر ارزهای محلی و تقویت روابط مالی با کشورهای دوست و همسایه می‌تواند اثرات تحریم‌های بانکی و اقتصادی را خنثی کند.

در این بین استفاده از ظرفیت تعاونی‌های مرزنشینان جهت ارتباط با کشورهای همسایه به ویژه به منظور خنثی‌سازی تحریم‌های ظالمانه و فراهم کردن شرایط فعالیت اتحادیه‌ها و تعاونی‌ها در فضای بین‌المللی به تقویت و توسعه هرچه بیشتر صادرات غیر نفتی منجر شود. آنچه مسلم است، تعاونی های مرزنشینان می توانند در این شرایط اقتصادی نقش مهمی در واردات کالاهای اساسی مورد نیاز و کمک به ساماندهی بازار و تنظیم بازار این کالاها ایفا کنند.  در بلند مدت هم آنها بازوانی هستند که می توانند به صادرات کمک برسانند که در این خصوص لزوم ایجاد یک برنامه جامع و عملیاتی برای بهره گیری از این فرصت و مزیت ضروری به نظر می رسد.  

مرزنشینان در روابط فرهنگی اقتصادی امنیتی و دیپلماتیک با کشورهای همسایه و منطقه تاثیرگذارند و باید با تقویت همه جانبه آنها به عنوان یک فرصت از آنها بهره برد. جمهوری اسلامی ایران با ۸۷۵۵ کیلومتر مرز آبی و خاکی و همسایگی با ۱۵ کشور جهان و ارتباط با آبهای آزاد موقعیت استراتژیکی را برای کشور پدید آورده است بدیهی است با وجوداین فرصتها کشور در معرض تهدیدات مختلف هم قرار دارد بنابراین وجود مرزنشینان بعنوان یک پتانسیل عظیمِ تبدیل تهدید به فرصت غیر قابل اجتناب می نماید.