حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، تحلیلگر مسائل سیاسی و نماینده ادوار مجلس در گفت وگو درباره علل تعلیق روند مذاکرات غیر مستقیم ایران و آمریکا گفت: تعلیق گفت‌وگوها مقطعی است و امریکا و ایران به زودی به میز مذاکره و توافق باز می‌گردند.

وی افزود: ۳ علت اصلی برای تعویق مذاکرات وجود دارد. نخست، چالش‌های درونی دولت امریکا و هیات حاکمه این کشور است که باعث برکناری مایک والتز، مشاور امنیت کلی امریکا نیز شد. ترامپ این هدف را دنبال می‌کند که ۳بحران اصلی جهانی یعنی بحران غزه، بحران روسیه-اوکراین و موضوع هسته‌ای ایران را در درون حلقه دوستان خود حل و فصل کند، چراکه ترامپ تلاش دارد خود را به عنوان یک رییس‌جمهور تمام‌کننده معرفی کند.

همچنین ترامپ معتقد است اگر منافع اقتصادی هم در این میان وجود دارد ‌باید نصیب امریکا شود. معتقدم به همین دلیل است که امریکا پس از امضای قرارداد صندوق همکاری مشارکت با اوکراین، توجه خود را به پرونده ایران کمی کاهش داد و امریکایی‌ها حاضر نشدند موضوع ایران را سریعا حل و فصل کنند. آنها برای خود زمان بیشتری خریدند تا مسائل داخلی هیات حاکمه امریکا را حل کنند. به نظرم ویتکاف به زودی به میز مذاکره باز می‌گردد. این‌بار اما در قالب یک حلقه محدودتر.

به گفته وی، مواضع وزرای خارجه و دفاع آمریکا تلاشی برای جلوگیری از شکل‌گیری حلقه نئومحافظه‌کاری ضد مذاکره با ایران است. بنابراین دلیل نخست تعلیق مذاکرات به بی‌سامانی پس از رفتن والتز در هیات حاکمه امریکا باز می‌گردد.

موضوع دوم مرتبط با مواضع ایران است. امریکا طی روزهای اخیر در حوزه دیپلماسی عمومی مواضع تندی را علیه ایران اتخاذ کرد. تحریم‌های بیشتر و تهدید به فشار بیشتر. طرف ایرانی با این مواضع تند احساس کرد که با امریکایی طرف است که هر روز مواضع متفاوت و متضادی را اتخاذ می‌کند. با این امریکا باید هر روز منتظر مواضع جدیدی بود. این روند ایران را محتاط‌تر کرد.

دلیل سوم برای تعلیق مقطعی مذاکرات، مرتبط با بحث واسطه‌هاست. من در اولین شنبه مذاکرات به «اعتماد» گفتم که واسطه‌ها مذاکرات را تهدید می‌کنند. کشورهای اروپایی به عنوان واسطه و اسراییل به عنوان طرف ثالث تلاش می‌کنند منافع خود را در مذاکرات داشته باشند. معتقدم این موضوع هم باعث ایجاد سکته مذاکراتی شده است.»

فلاحت‌پیشه درباره چشم‌انداز گفت‌وگوها نیز گفت: معتقدم امریکایی‌ها به زودی به میز مذاکره باز می‌گردند. هر چند در دیپلماسی عمومی، احتمال مواضع سختگیرانه‌تری را اتخاذ می‌کنند تا حداقل در عرصه داخلی متهم به عقب‌نشینی در برابر ایران نشوند. در سوی دیگر در ایران نیز با نوعی اکراه و کم رغبتی انتظار برای مذاکره دنبال می‌شود. در این بین نقش عمان هم مهم است. باید دید عمان تا چه اندازه می‌تواند دیدگاه دو طرف را به هم نزدیک کرده و زمان تازه‌ای برای مذاکرات در نظر بگیرد. اما در کل تداوم مذاکرات و دستیابی به یک توافق در چارچوب مطالبات دو کشور که در یک سو، اعتمادسازی برای برنامه هسته‌ای و در سوی دیگر رفع تحریم‌های اقتصادی است، محتمل خواهد بود.