پاریس اف‌سی، که همواره در سایه غول دست‌نیافتنی پاری‌سن‌ژرمن قرار داشت، اکنون تحت هدایت استفان ژیلی و بدون صرف هزینه‌های کلان (فقط با جذب دو بازیکن، دِسمت و کافارو در زمستان)، به لیگ یک راه یافت. این صعود پس از سال‌ها ناکامی در لحظات حساس به وقوع پیوست و فرانسه را صاحب دربی پایتخت کرد.

این دربی، با فاصله 100 متری بین ورزشگاه ژان بوئن (خانه جدید پاریس اف‌سی) و پارک دو پرنس (ورزشگاه پاری‌سن‌ژرمن)، نزدیک‌ترین دربی در میان تیم‌هایی است که ورزشگاه مشترک ندارند.

در نوامبر، فراسی، مالک قبلی، 55 درصد از سهام را به خانواده آرنو و 15 درصد را به ردبول واگذار کرد. تا سال 2027، آرنوها 85 درصد سهام را در اختیار خواهند گرفت، اما برخلاف شایعات، این تیم به «آر‌بی پاریس» تبدیل نخواهد شد. ورود ردبول شور و شوق زیادی ایجاد کرد و یورگن کلوپ، مدیر فوتبال این پروژه، در ژانویه از ورزشگاه شارلتی بازدید کرد و از دوری سکوها از زمین انتقاد نمود. ردبول همچنین ماریو گومز را به عنوان مدیرعامل منصوب کرد.

بازار نقل‌وانتقالات تابستانی پاریس اف‌سی مورد توجه خواهد بود. اگرچه آرنوها اعلام کردند از هزینه‌های غیرمنطقی پرهیز می‌کنند، بودجه کلان این تیم و هدف ایجاد رقابت بلندمدت با پاری‌سن‌ژرمن، نوید بازار جذابی را می‌دهد. بازیکنانی مانند ماکسیم لوپز (ستاره سابق مارسی)، کولو (بازیکن پیشین سویا) و کراسو (مهاجمی که با 10 میلیون یورو آمد) پایه‌های این پروژه را تشکیل می‌دهند.

آخرین دربی بین این دو تیم در سال 1979 با تساوی 1-1 و گل کارلوس بیانکی برای پاری‌سن‌ژرمن برگزار شد، زمانی که پاریس اف‌سی به دسته دوم سقوط کرد. حالا پس از 46 سال، پاریس شاهد یک دربی بزرگ خواهد بود که می‌تواند برای سال‌ها ادامه یابد و به رشد فوتبال فرانسه کمک کند.