یک سلاح آزمایشی پرتابه‌ای است که با استفاده از تخلیه پلاسما بین الکترودها، مهمات را شتاب می‌دهد. این سلاح از یک بانک خازن برای تولید انرژی ولتاژ بالا استفاده می‌کند و یک محیط پیشراننده (برای مثال گاز) را به پلاسما تبدیل می‌کند. گسترش سریع پلاسما، گلوله را به حرکت درمی‌آورد.

مزایا: سرعت قابل تنظیم با ورودی انرژی، بدون محدودیت پیشراننده‌های سنتی.

معایب: سنگین (حدود ۲۰ کیلوگرم برای حداقل قدرت)، غیرعملی برای استفاده قابل حمل.

سیستم‌هایی همچون پرتابه انرژی پالسی (PEP) از پلاسما برای ایجاد اثرات قابل تنظیم استفاده می‌کنند. یک پالس لیزر مواد هدف را تبخیر و پلاسما ایجاد می‌کند. با تنظیم انرژی، PEP می‌تواند درد، فلج یا انفجار مخرب ایجاد کند.

مکانیسم: انفجار پلاسما پالس‌های الکترومغناطیسی تولید می‌کند که سیگنال‌های عصبی را مختل و بدون آسیب فیزیکی، درد یا اثرات حرکتی ایجاد می‌کند.

سلاح‌های پلاسما در داستان‌ها به‌طور معمول مفاهیم دنیای واقعی را اغراق‌آمیز نشان می‌دهند و بر قدرت تخریبی و قابلیت حمل تأکید دارند، درحالی‌که نمونه‌های واقعی تمرکز بر کاربردهای غیرکشنده و قابل تنظیم دارند.