هادی چوپان پاداشی نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان به جیب زده است. این عدد با توجه به میانگین درآمد در ایران، عدد درخور توجهی به شمار می‌رود ولی مسئله اینجاست که آیا این ۱۵ میلیارد تومان سودی هم برای هادی چوپان دارد؟ به عبارتی آیا باعث می‌شود تا ته حساب بانکی او چیزی بماند؟

 هرچند درست مثل سال گذشته امسال هم عده‌ای از این می‌گویند که حقش خورده شده و باید به عنوان نفر اول معرفی می‌شد، اما هرچه بود او پایین‌تر از سمسون داوودا نیجریه‌ای و بالاتر از درک لانسفورد به عنوان نایب‌قهرمانی رسید. هادی فرصت بزرگی را از دست داد.

این موضوع منهای افتخاری است که می‌توانست مقام اولی برایش به همراه داشته باشد؛ چراکه با عنوان دومی، چند صد هزار دلار هم از چنگش پرید. جایزه نفر اول این دوره از رقابت‌ها با جهشی ۲۰۰ هزار دلاری به ۶۰۰ هزار دلار رسید. حالا با نوسان نرخ ارز در ایران می‌توان حدس زد که اگر این ۶۰۰ هزار دلار یکجا به هادی می‌رسید، چه تحول مهمی در دوران حرفه‌ای‌اش رقم می‌خورد.

البته او امسال هم بی‌نصیب نماند؛ چرا‌که پاداش نفر دوم هم افزایش پیدا کرده بود و این بار به ۲۵۰ هزار دلار رسیده بود. این همان جایزه‌ای است که هادی پس از عنوان دومی آن را کسب کرد. تبدیل این رقم به تومان آن هم با نرخ این روزها، نشان می‌دهد که گرگ پارسی پاداشی نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان به جیب زده است. این عدد با توجه به میانگین درآمد در ایران، عدد درخور توجهی به شمار می‌رود ولی مسئله اینجاست که آیا این ۱۵ میلیارد تومان سودی هم برای هادی چوپان دارد؟

به عبارتی آیا باعث می‌شود تا ته حساب بانکی او چیزی بماند؟ در نگاه اول، طرح این پرسش شاید عجیب به نظر بیاید ولی آنهایی که از نزدیک دستی بر آتش دارند از هزینه‌های زیاد ورزش بدنسازی خبر دارند. حالا اگر قرار باشد کسی هم خودش را برای رقابت‌های مستر‌المپیا آماده کند، باید اعدادی را که در ذهن می‌پروراند، چندین برابر کند.

برای روشن‌تر‌شدن این موضوع کافی است به اولین سالی که هادی توانست عنوان سومی این رقابت‌ها را به دست بیاورد رجوع کرد. او آن سال توانست ۱۰۰ هزار دلار پاداش بگیرد. بااین‌حال قسمت تلخ داستان جایی بود که مجبور شده بود برای رسیدن به این مسابقات و هزینه‌ای که برای بدنش کرده، معادل ۱۵۰ هزار دلار خرج کند!

مشخص است که او آن سال علاوه‌بر فروختن ماشین شخصی‌اش روی به گرفتن وام و قرض آورده بود تا بتواند به لاس‌وگاس برسد. یکی دو سال بعدتر هم او یک بار جایزه ۴۰۰ هزار دلاری نفر اول و سال پیش هم جایزه ۱۵۰ هزار دلاری نفر دوم را کسب کرد. بدیهی است که با افزایش هزینه‌ها، حتی ۱۵۰ هزار دلاری که او پاداش گرفته هم نمی‌تواند برایش آورده مهمی به شمار برود.

با‌این‌حال، شرایط برای هادی چوپان چند‌سالی می‌شود که دگرگون شده و حالا شاید بتوان از این گفت که او دیگر حداقل ضرری نمی‌کند. می‌توان این موضوع را با استناد به بخشی از صحبت‌هایی که خودش که یکی دو سال پیش مطرح کرده بود پیش برد و کنار پاداش کنونی‌اش گذاشت.

هادی در این دوره رقمی نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان پاداش گرفته؛ یکی دو سال قبل هم گفته بود هزینه بدنسازی حرفه‌ای در ایران روزانه سه میلیون تومان و ماهانه ۹۰ میلیون تومان است. پس حتی اگر این عدد با ضریب مشخصی و با در نظر گرفتن تورم هم رشد کرده باشد، باز به ۱۵ میلیارد تومانی که پاداش گرفته نمی‌رسد یا اینکه در بدترین حالت ممکن به آن نزدیک می‌شود.

به دور از انصاف است که این مورد به‌تن‌هایی لحاظ شود. بدیهی است که زندگی برای هادی چوپان و خانواده‌اش فقط خرج بدنسازی نیست و او هزینه‌های دیگری هم به‌ویژه با داشتن دو فرزند دارد. پس با در نظر گرفتن این مورد، دخل‌وخرج هادی چوپان با استناد به همین تک مسابقه مستر‌المپیا چندان هم‌خوانی ندارد.

حال بهتر است به بخشی رجوع شود که گفته شد شرایط هادی چوپان دگرگون هم شده است. او به واسطه شهرتی که به دست آورده برخلاف سال‌های اولیه، این بار اسپانسر دارد و طبیعی است که بخش درخوری از هزینه‌هایش را از طریق اسپانسرهایش فراهم کند. پس بار مهمی از روی شانه‌هایش برای تأمین بخشی از هزینه‌ها برداشته شده است. این موضوع مهمی است که کمک می‌کند دست آخر چیزی هم ته جیب هادی چوپان باقی بماند.

از این مورد مهم‌تر، اما شمار مسابقات مهم و ارزشمندی است که هادی چوپان در طول یک سال در آن شرکت می‌کند. همین سال گذشته با توجه به مسابقاتی که هادی رفته و پاداشی که گرفته، او در زمره ورزشکاران ایرانی قرار گرفته که بیشترین پاداش را در طول یک سال گرفته‌اند.

او سال پیش ابتدا در مستر‌المپیا دوم شد و دو هفته بعد و در روز‌های واپسین سال ۱۴۰۲ در استیج آرنولدکلاسیک انگلیس هم بالاتر از سمسون داوودا به عنوان قهرمانی رسید تا پاداش درخور توجهی هم از آن تورنمنت به دست بیاورد. مرور این اتفاقات نشان می‌دهد که هادی چوپان سال قبل با نایب‌قهرمانی در مسترالمپیا ۲۰۲۳ جایزه ۱۵۰ هزار دلاری را دریافت کرد و با قهرمانی در آرنولدکلاسیک آمریکا جایزه ۳۰۰ هزار دلاری را از دست آرنولد دریافت کرد.

هادی چوپان در آخرین رقابت خود در سال ۱۴۰۲ روی استیج بیرمنگام در آرنولدکلاسیک انگلیس حاضر شد و باز هم با قهرمانی کارش را به پایان رساند و این بار ۱۵۰ هزار دلار گرفت. در این بین چوپان یک جایزه ۱۰ هزار دلاری هم در آرنولدکلاسیک آمریکا به عنوان بهترین بدن عضلانی مسابقات دریافت کرد.

مجموع پاداش دلاری که هادی چوپان در سال گذشته به دست آورده ۶۱۰ هزار دلار است که حتی با کسر هزینه‌ها و البته در نظر گرفتن این مورد که بخشی از آن را هم باید به عنوان مالیات در این کشور‌ها بپردازد، باز رقم درخور توجهی برایش باقی می‌ماند. این رقم، اما به این معنی نیست که او از پاداش‌هایی که از این طریق به دست می‌آورد راضی باشد.

واضح است همان‌طور‌که خودش می‌گوید، هزینه‌ها سرسام‌آور است و هادی چوپان شدن هم کار بسیار دشواری است. بدیهی است که نیاز به استعداد و تحمل سختی‌های فراوان است تا یکی بشود هادی چوپان. آن‌هم تازه اگر طاقت درد و رنج فراوان این رشته را داشته باشد و به طور اصولی بتواند از مکمل‌های گران‌قیمتی که گاه ممکن است سلامتی فرد را هم به خطر بیندازد، استفاده کند.