غم، اندوه، دلهره، بغض و اشک؛ واژه‌ها برای توصیف حال و روز پدر صابر کاظمی کافی نیستند. دو هفته پیش، خبر به‌کما رفتن این ستاره جوان والیبال در محل اقامتش در قطر، جامعه ورزش را در بهت فرو برد. صابر قرار بود فصل جدید را با پیراهن باشگاه الریان آغاز کند، اما حادثه‌ای نامعلوم همه‌چیز را تغییر داد.

در ساعات نخست، روایت‌های مختلفی از علت حادثه منتشر شد؛ از عارضه مغزی تا قلبی و حتی برق‌گرفتگی. اما آنچه امروز اهمیت دارد، نه دلیل حادثه بلکه وضعیت جسمی صابر است. او پس از انتقال از دوحه به تهران، در بیمارستان پیامبران بستری شد و تحت مراقبت تیمی از پزشکان ایرانی قرار گرفت.

در روزهای اخیر، کمیسیون پزشکی بیمارستان پیامبران به‌طور رسمی اعلام کرد که صابر کاظمی دچار مرگ مغزی شده است؛ خبری که باورش برای خانواده، دوستان و میلیون‌ها هوادار ورزش ایران دشوار بود. با این حال، اطرافیانش هنوز به معجزه‌ای امیدوارند؛ معجزه‌ای که شاید بتواند او را از مرگ بازگرداند.

امروز در آی‌سی‌یو شماره ۲، صحنه‌ای عمیق و تأثربرانگیز شکل گرفت. پدر صابر کنار تخت پسرش نشسته بود، دستان او را می‌بوسید و با زبان ترکمنی آرام زمزمه می‌کرد: «پاشو پسرم… لطفاً پاشو». این جمله ساده، تکراری‌ترین و در عین حال دردناک‌ترین صدایی بود که در اتاق شنیده می‌شد.

دقایقی بعد، احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، برای عیادت به بیمارستان آمد. وقتی به بالای سر صابر رسید، پدر دیگر نتوانست بغضش را کنترل کند. او وزیر را در آغوش گرفت و در میان اشک‌های بی‌امان گفت: «فقط دعا کنید پسرم برگردد». لحظه‌ای که فضای بخش را در سکوتی سنگین و غم‌انگیز فرو برد.

اکنون همه ایران چشم‌انتظار خبری معجزه‌آسا از اتاق آی‌سی‌یو شماره ۲ بیمارستان پیامبران است. برخلاف تمام احتمالات علمی، امید هنوز زنده است؛ امیدی که شاید لبخند را دوباره به چهره پدری داغ‌دیده بازگرداند و صابر کاظمی را به زندگی و والیبال برگرداند.