تیم ملی فوتبال ایران در ماه‌های اخیر با هدایت امیر قلعه‌نویی، نتایجی کسب کرده که از یک سو توانایی‌های فردی بازیکنان را به نمایش گذاشته و از سوی دیگر، ضعف‌های تاکتیکی و ساختاری را آشکار کرده است. حضور در تورنمنت کافا ۲۰۲۵ و پیروزی‌هایی مانند برد ۳-۱ مقابل افغانستان، اگرچه نشانه‌هایی از قدرت هجومی تیم داشت، اما در برابر تیم‌های متوسط آسیایی نیز مشکلات دفاعی و ناهماهنگی‌های تاکتیکی به چشم آمد.

در خط دفاع، تیم ملی طی ۱۰ بازی اخیر ۱۱ گل دریافت کرده و تنها در سه دیدار موفق به ثبت کلین‌شیت شده است. تغییرات مداوم در ترکیب دفاعی، استفاده از بازیکنان کم‌تجربه و اشتباهات فردی، ساختار دفاعی تیم را شکننده کرده‌اند. حتی در بازی‌هایی که ایران مالکیت توپ را در اختیار داشت، ضعف در عقب‌نشینی و انتقال از حمله به دفاع، فرصت‌هایی طلایی برای حریفان ایجاد کرد.

خط میانی نیز با کمبود خلاقیت و جوانگرایی مواجه است. غیبت بازیکنان کلیدی مانند سعید عزت‌اللهی و احمد نوراللهی، و مصدومیت‌های مکرر، دست قلعه‌نویی را برای انتخاب بسته و او را به استفاده از هافبک‌های کم‌تجربه سوق داده است. نتیجه این وضعیت، از دست رفتن کنترل ریتم بازی و کاهش توانایی در قطع حملات حریف بوده است.

در خط حمله، اگرچه حضور ستاره‌هایی مانند مهدی طارمی و سردار آزمون امیدبخش است، اما گلزنی‌ها بیشتر بر پایه حرکات فردی بوده تا برنامه‌ریزی تیمی. نبود تاکتیک‌های مشخص هجومی و اتکا به شوت‌های از راه دور یا حرکات انفرادی، نشان‌دهنده ضعف در طراحی حملات هماهنگ است.

نکته مثبت در رفتار سرمربی، پذیرش اشتباهات و تلاش برای اصلاحات بوده، اما زمان برای تغییرات اساسی محدود است. کارشناسان هشدار داده‌اند که ادامه این روند می‌تواند جایگاه قلعه‌نویی را متزلزل کند، به‌ویژه در آستانه دور اصلی مقدماتی جام جهانی.

با وجود برخی موفقیت‌ها، آینده تیم ملی همچنان مبهم است. میانگین سنی بالا، ضعف دفاعی، و عدم اعتماد به نسل جدید بازیکنان، انتقادات گسترده‌ای را به همراه داشته است. زمزمه‌هایی از اختلاف‌نظر میان کادرفنی و فدراسیون نیز شنیده می‌شود که می‌تواند مسیر همکاری را دشوارتر کند.

تیم ملی ایران اکنون در آستانه یک آزمون بزرگ قرار دارد؛ آزمونی که نه‌تنها کیفیت نسل فعلی فوتبال کشور را مشخص می‌کند، بلکه سرنوشت نیمکت تیم ملی را نیز رقم خواهد زد. آیا قلعه‌نویی می‌تواند در فرصت باقی‌مانده تیمی منسجم و مدرن بسازد، یا بار دیگر شاهد تغییرات در رأس کادرفنی خواهیم بود؟ پاسخ این پرسش‌ها در ماه‌های آینده روشن خواهد شد، اما یک چیز قطعی است: مسیر پیش‌رو، پیچیده‌تر از آن چیزی است که نتایج ظاهری نشان می‌دهند.